[3] Recenzja "Obsydianu" Jennifer L. Armentrout

Tytuł oryginalny: Obsidian

Autor: Jennifer L. Armentrout 

Wydawca: Filia

Data premiery: 2014-06-11

Ilość stron: 442

Tłumaczenie: Sylwia Chojnacka

Opinia obiektywna:

Ogółem historia ma miejsce w Zachodniej Wirginii, w bardzo małym miasteczku, gdzie ilość sygnalizacji świetlnych można wyliczyć na palcach jednej ręki. Siedemnastoletnia Katy wprowadza się do małego domku razem ze swoją mamą, ponieważ obie pragną uciec od przeszłości, od Florydy, od problemów. Niestety okazuje się, że żyjąc w małym mieście można przysporzyć sobie więcej problemów niż w centrum dudniącego życiem stanu. Świat staje na głowie z chwilą kiedy Katy staje przed domem swoich sąsiadów z naprzeciwka, a na spotkanie wychodzi jej chłopak o intensywnie zielonych oczach. Jest świetnie zbudowany, przystojny, a do tego taki arogancki, iż dziewczyna po pierwszym dniu ma ochotę go strzelić w pysk! Widoczna niechęć Daemona wcale nie odrzuca dziewczyny. Jak w takim razie mogą potoczyć się ich losy?

Opinia subiektywna:

Powiem tak: jak od pierwszego rozdziału czekałam na wymarzony pocałunek tak musiałam czekać długo. Kiedy było bardzo blisko, nagle chwilę uniesienia coś musiało przerwać! Byłam okropnie wściekła. Oczywiście nie chciałam aby z tego wyszło tanie romansidło, ale powiedzmy sobie szczerze. Kto nie kibicuje dwójce głównych bohaterów między którymi chemia unosi się dosłownie nad książką! Do tego wątek fantastyczny całkowicie zbił mnie z nóg. Wiedziałam, że jest tu coś podejrzanego, ale nie spodziewałam się właśnie tego. Pierwszy raz czytałam książkę z istotami(?) tego typu i powiem szczerze, iż dużo bardziej mi się one podobają od wyobraźni wytwórni filmowych. Książka jest totalnie wciągająca i nie możesz przestać się zastanawiać, co będzie dalej, jakiego wyboru dokona bohaterka, jak tym razem postąpi zmienny Daemon Black? Oprócz tego nasz cudowny mężczyzna ma tak niewyparzony i cięty język, iż nie można przestać się uśmiechać podczas połowy książki. Czasami w różnych momentach po prostu parskałam śmiechem i zostałam obrzucana zdziwionymi spojrzeniami członków mojej rodziny. Już nie mogę się doczekać aby sięgnąć po kolejny tom, a w dodatku pieniądze ciągle mi jakoś ciążą! Przeczytałam książkę w jeden dzień dzięki czemu dostałam rano tak dużego kaca książkowego, że nie mogłam ruszyć się z łóżka!

Główna bohaterka:

Katy od pierwszej strony stała się moją bratnią duszą. Osoba kochająca czytać książki, prowadząca własnego bloga, chyba mamy ze sobą coś wspólnego. Tak miłą i pełną sarkazmu osobę trudno jest nie lubić. Podobała mi się wykreowana bohaterka, była ciekawą osobą oraz w pełni oddaną swoim przyjaciołom, za których byłaby gotowa oddać życia. Kiedy czytało się drastyczne wątki moje myśli kłębiły i wzdychałam mrucząc, że też chciałabym być tak odważna, tak oddana, lojalna i uczynna. Dziewczyna na pewno jest wzorem do naśladowania. Jest jedną z niewielu głównych bohaterek, które naprawdę lubię. Liczę, że w następnych częściach nie straci mojego zaufania. :)

Oprawa wizualna:

Okładka książki nie jest zła, ale nie jest znowuż jakaś zachwycająca czy rzucająca się w oczy. Mężczyzna na książce jest bardzo przystojny i mocno oddany opisowi jednak ja mam swoje, nieco inne wyobrażenie. Najbardziej jednak podoba mi się kolor tytułu powieści. Jest zielony i wypełniony gwiazdami niczym galaktyka.

Nie wiem czy muszę coś jeszcze dodawać, powinniście po prostu wiedzieć, że książka jest cudowna i liczę, że kolejne tomy nie wypadną z rezonu! Powieść otrzymuje 8.5/10