[53] Recenzja "Sama się prosiła" Louise O'Neil

Tytuł oryginalny: "Asking For It”
Autor: Louise O’Neill
Wydawca: Feeria young

Data premiery: 2017-01-11
Ilość stron: 344

Tłumaczenie: Anna Dobrzańska

  Podeszłam do tej książki bardzo swobodnie. Kiedy o nią poprosiłam liczyłam na coś lekkiego, coś co będzie jedynie zabarwione trudniejszym wątkiem. Nie spodziewałam się stanąć przed historią brutalną i prawdziwą jednocześnie. Zdarzenia rozgrywające się na kartach tej powieści równie dobrze mogły się rzeczywiście wydarzyć. Chociaż strach pomyśleć, że bardzo podobne historie się zdarzają powinniśmy z całą pewnością nie bać się mówić o tym czym jest gwałt. Nie wiem czy ta recenzja ma za zadanie przekonanie Was do przeczytania tej książki. Warto to zrobić. Jednak nie jest to literatura, która spodoba się każdemu. Jednak mimo wszystko zapraszam do zapoznania się z moją opinią.

  Emma O’Donovan ma osiemnaście lat i dopiero zaczynają się wakacje. Jest piękna i pewna siebie ma swoją grupkę przyjaciół i żaden chłopak jej się nie oprze. Idzie z dziewczynami na imprezę, która wszystko zmienia. Następnego dnia jej rodzice znajdują ją w progu domu całą brudną, oprócz tego krwawi. Dziewczyna nie pamięta nic z poprzedniej imprezy. Nikt nie odpowiada na jej wiadomości, a w szkole wszyscy się od niej odsuwają. Kiedy dowiaduje się o zdjęciach na Facebooku jej życie się wali.

  Emma O’Donovan nie jest osobą, której się nie lubi. Niestety tylko z zewnątrz. Pokazuje się jako miła i uprzejma koleżanka, choć w rzeczywistości uważa się za lepszą od wszystkich, każdego traktuje z góry i uważa, że świat powinien się kręcić wokół niej. Jest bardzo kochana przez ojca, lecz mocno potępiana przez matkę. Do jej wątku jeszcze wrócę. Obok siebie ma wspaniałego przyjaciela, którego nie mam pojęcia dlaczego ciągle odpycha. To co przydarzyło się jej na imprezie jest złe. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że oprócz tego, iż nikt jej nie wierzy ona też w to wątpi. Uważa wręcz, że to jej wina. „Uwielbiam” komentarze osób, które wypowiadają się na temat przestępstwa. Mówią, że nie dziwią się czemu zostało zgwałcono w końcu ubierała się bardzo skąpą. Nie rozumiem jak ktoś może myśleć, że jeśli dziewczyna lub chłopak (nie oszukujmy się, mężczyźni są także ofiarami) ubierze się prowokująco, wyzywająco to ktoś inny ma pełne prawo naruszać jego, jej prywatną przestrzeń. To jest po prostu śmieszne. Co do samej książki, została ona napisana lekkim językiem, bardzo szybko czyta się tę powieść, ponieważ chcemy wiedzieć co bohaterka zrobi, jak się zachowa, czy popełni samobójstwo? Te wszystkie pytania krążą po naszej głowie i znajdują ujście tylko kiedy znów zaczniemy czytać. Jeszcze jedną osobą, o której należy wspomnieć jest mama głównej bohaterki. Kobieta oziębła i protekcjonalna, w ogóle nie wspiera własnej córki pozwalając jej się coraz bardziej zapaść w sobie. A to podobno ona powinna odczuwać największy ból, matczyny ból. Powieść sama w sobie jest odważna, jest brutalna, ale przede wszystkim prawdziwa. Nie ma tu miejsca na okrążanie tego co się stało, każdy fakt został przedstawiony po imieniu. Książka jest warta zapoznania się, ponieważ może niektórym osobom otworzy oczy na rzeczywistość.

Ocena: 7/10

W życiu nie chodzi o to, żeby przekrzyczeć burzę, ale o to, by nauczyć się tańczyć w deszczu.

Dziękuję Wydawnictwu Feeria Young za danie mi możliwości przeczytania tej powieści! :)