[14] Recenzja "Linii Serc" Rainbow Rowell

Tytuł oryginalny: "Landline" 
Autor: Rainbow Rowell 
Wydawnictwo: Otwarte
Data premiery: 2016-02-03
Ilość stron: 378
Tłumaczenie: Martyna Tomczak

"Wchodzisz do pokoju, a na biurku leży mały, żółty telefon. Ze zdziwienia unosisz brwi. Nie masz takiej komórki i nie wiesz skąd się tu wzięła. Stawiasz małe kroki i ostrożnie, jakby był z porcelany bierzesz telefon do ręki. Nieomal umierasz ze strachu kiedy zaczyna dzwonić. Patrzysz na wyświetlacz. Numer nieznany. Wciskasz zielony guzik i przykładasz do ucha. -Halo? - pytasz delikatnie. -Hej! To ja, Natalia z bloga Addicted to books! Słuchaj muszę Ci opowiedzieć o niezwykłej książce Rainbow Rowell, "Linii Serc" -Co?... Skąd?... Jak?... - zdezorientowany/a nie potrafisz złożyć jednego zdania. -Nieważne! Posłuchaj..."

Georgie McCool jest scenarzystką komedii, razem ze swoim najlepszym przyjacielem piszą całe masy śmiesznych tekstów aby wstawić je do "Stawiam na Jeffa". Jednak główna bohaterka od zawsze marzy o swojej własnej komedii, jej i Setha. Okazuje się, że zainteresowali jednego producenta i muszą napisać początkowe odcinki. Niestety będzie się to równało z ominięciem Bożego Narodzenia. Georgie jednak nie jest samotna, ma męża i dwójkę dzieci. Dlaczego więc decyduje się na brak tak ważnych świąt? Jej małżeństwo chyli się ku rozpadowi, a ona znajduje dziwny, żółty telefon, który zabiera ją do przeszłości. Do jej męża z przeszłości. Czy zechce zmienić przyszłość? Czy uda jej się dostrzec jakie wartości powinny być na szczycie?

Nie powinnaś nikogo skłaniać, żeby cię polubił, Georgie. Powinnaś chcieć być z kimś, kto cię lubi bezwarunkowo.

 Jest to moje drugie spotkanie z powieściami Rainbow Rowell. Po przeczytaniu "Fangirl" byłam zachwycona. Może nie była to książka trudna lub refleksyjna, skłaniająca do głębszych rozważań, ale była lekka, przyjemna i na pewno do niej wrócę. "Linia Serc" miała być powieścią skierowaną do dorosłych. Jednak ja mimo swojego wieku, zrozumiałam przekaz tej lektury. Fabuła była oryginalna i życiowa. Pokazywała jak w prawdziwym życiu ludzie potrafią odciąć się od swoich rodzin, bo na pierwszym miejscu stawiają pracę. Czasami ludzki egoizm całkowicie przysłania nam prawdziwy obraz rzeczywistości. Rozumiem, to było jej marzenie. Mimo to, nie powinna tego robić. Dla mnie jest to zachowanie całkowicie niezrozumiałe i niepojęte. Przez całą książkę możemy zobaczyć jak główna bohaterka "ściąga klapki z oczu". Nie zmienia się, lecz zaczyna dostrzegać rzeczy, o których zapomniała. Książka prawdziwa z miłością, która przeżyła wiele lat. Jednak czy to wystarczy?

Ocenę otrzymuje 8/10.

Neal był jej domem. Jej opoką. I jej źródłem energii. Przy nim łapała równowagę i każdego dnia zaczynała na nowo. Był jedynym człowiekiem, który znał ją na wylot.

Podabał Wam się taki inny wstęp? Chciałam dodać coś od siebie nowego i oryginalnego. Zastanawiam się czy nie zawsze zaczynać tak recenzję.