[10] Recenzja "Akademii Wampirów" Richelle Mead

Tytuł oryginalny: "Vampire Academy"

Autor: Richelle Mead

Wydawca: Nasza Księgarnia

Data premiery: 2010-02-10

Ilość stron: 336

Tłumaczenie:  Monika Gajdzińska

Jakiś czas temu postanowiłam wziąć udział w wyzwaniu książkowym 7readup imienny u Marty (podsumowanie całego tygodnia wstawię w poniedziałek lub wtorek). Oprócz tego moim TBR było przeczytać książkę, która została zekranizowana. Szczęśliwie pokryły się te wyzwania, ponieważ sięgnęłam po "Akademię Wampirów" Richelle Mead, więc książka na literę "A" oraz po okładce zorientowałam się iż jest film z 2014 roku, ale bardzo słaby. Oprawa wizualna wiele wnosi, więc miałam dość negatywne uczucia co do tej powieści. Jednak wiedziałam też, że czytała ją moja przyjaciółka dlatego postanowiłam dać jej szansę. I dzięki Bogu!

Ludzie, którzy są szaleni rzadko zastanawiają się nad tym, czy są szaleni.

Fabuła książki ma miejsce głównie w Akademii Świętego Władimira, jednak na samym początku powieści dwie główne bohaterki znajdują się domu gdzie wynajmują pokój w Portland. Liss jest morojką czyli wampirzycą czystej krwii, zaś Rose dampirką, czyli mieszańcem, a zarazem strażniczką Liss, ma za zadanie ją chronić. Niefortunnym zdarzeniem zostają złapane przez strażników szkoły, na czele z rosyjskim, lecz przystojnym dampirem Dymitr Belikovem, dzięki czemu zostają z powrotem zesłane do Akademii. W szkole jednak ktoś czyha na najlepszą przyjaciółkę Rose, a ona zrobi wszystko, aby ją uratować. Czy dziewczyna zdąży na czas? Czy przyjaźń rzeczywiście jest wieczna?

Dawno temu zawarłam układ z Bogiem. Obiecałam mu wiarę, pod warunkiem, że pozwoli mi pospać dłużej w niedzielne poranki

Książka była naprawdę dobra. Wciągająca, sarkastyczna i przezabawna. Sam pomysł Akademii dla wampirów był świetnym pomysłem, mogłam zobaczyć, że moroje i dampiry tak naprawdę uzupełniają się. Mimo, iż uważam za niesprawiedliwe to, że strażnicy mają się poświęcać w razie konieczności dla swoich podopiecznych, wiem, że każda prawdziwa przyjaciółka bądź przyjaciel zrobiłaby dla drugiej osoby to samo. Moroje jednak zawsze mają wyższą pozycje we władzy. Ale czym się charakteryzują prócz kłów i wyostrzonych zmysłów? Każdy z nich posiada moc panowania nad jednym z czterech żywiołów: wody, ognia, ziemi lub powietrza. Tego właśnie nauczają się w szkole; kontrolowania tych zdolności. Nie są jednak tak ładne jak ich strażnicy. Wampirzyc nie charakteryzują kobiece kształty, zaś dampirki owszem. Są rzadkością w na świecie, lecz są o wiele bardziej atrakcyjne. Niestety "mieszańce" nie posiadają magicznych zdolności, ale są bardziej wytrwałe niż ludzie oraz po odpowiednim treningu stają się groźne i gotowe do obrony. Lecz tak naprawdę przed czym bronią wampiry? Strzygi. To przed nimi strażnicy muszą chronić morojów, a najważniejsze jest to aby zabić strzygę. Ale kim ona tak właściwie jest? Kiedy moroj, dampir lub człowiek zechce przejść na ciemną stronę musi dobrowolnie lub pod przymusem wypić z niewinnego człowieka krew lub inaczej zabić go. Strzygi nie znoszą widoku słońca oraz wyrzekają się magii, jednak są dużo szybsze, zwinniejsze, ale jeśli są niedoświadczone łatwiej je zabić. Nie ma znaczenia czy strzygą stał się twój ojciec, matka, przyjaciel czy wróg. Przemieniona istota jest pozbawiona skrupułów i przesiąknięta złem, dlatego jedynym wyjściem jest morderstwo.

Największe rewolucje odbywają się w ciszy i w cieniu.

 

Bardzo zaciekawiła mnie ta pozycja, dlatego wiem, że przeczytam resztę serii. Jedyny minus powieści, jeśli w ogóle mogę o tym powiedzieć to, iż książka jest bardzo przewidywalna. Nie wiedziałam co prawda co się stanie, lub jak bohaterka postąpi, ale wiedziałam kto jest tym "złym", prawie na początku. Nie chcę w zupełności winić za to książkę, ponieważ wiem, że przeczytałam mnóstwo podobnych powieści i mogę być już na takie rzeczy "uczulona". Ogólnie fabuła była świetnie przemyślana, świat bardzo dobrze skonstruowany, a główna bohaterka nareszcie taka jaką bym sobie życzyła, moja ulubiona: kick ass!

Tak jak wspomniałam na pewno przeczytam resztę pozycji, więc kiedyś też zamieszczę ich recenzję. Książka otrzymuje mocne 7,5/10, za przewidywalność (choć może to tylko ja). Uważam mimo wszystko, że rozsądnie ją oceniłam i polecam ją każdemu wielbicielowi fantastyki, ponieważ nie zawiedziecie się. :)   

- Rose jest twarda. Poradziłaby sobie.
- Nie widziałeś, jak cierpiała – odparła z uporem. –
Płakała.
- I co z tego? Wszyscy czasem płaczą. Ty również.
- Ale nie ona.

(mój ulubiony)